Patronen herkennen en waarnemen.

30 september 2020

Opeens kan het je gebeuren, acute hulp. Zonder daarvoor enige lichamelijke aanwijzingen gehad te hebben. Want daar lig ik dan, op de spoedeisende hulp met enorme buikpijn. De eerste nacht dacht ik nog dat ik iets verkeerds gegeten had, maar de tweede nacht was nog erger dan de eerste. Krioelend van de pijn, puffend alsof ik weeën opving en omdat de pijn niet te verdragen was kwam mijn maaginhoud er ook nog uit. En die pijn, in heel mijn buik, van onder tot boven, van links naar rechts was het gebied van oorlog, daarbinnen gebeurde het!

In mijn bloed waren hoge ontstekingswaarde te zien en ik werd naar de echografie gebracht. Een echo vind ik altijd erg mooi, maar nu in mijn geval -mensen kunnen lezen- is het geen voordeel. Ik heb een tweede natuur ontwikkeld dat voor het lezen van lichaamstaal erg belangrijk is. Patronen van mensen herkennen.

Je kunt in 1 oog opslag patronen herkennen die bij een persoon horen. Door te weten hoe iemand zijn of haar maniertjes zijn zie je direct of deze maniertjes, gezichtsuitdrukkingen of gebaren kloppen in de context waarin je je bevindt. Maar het gaat verder, ik kijk niet alleen naar patronen van mensen. Ik kijk ook naar gedrag of uitingen die horen bij het beroep of omstandigheid. Als je solliciteert is het normaal dat je je gespannen voelt, maar als die spanning overheerst of niet aanwezig is, zegt dat iets over jou. In dit geval kijk ik naar het vak dat uitgeoefend wordt. Bij een bepaald beroep horen onbewuste patronen die voor het vakgebied normaal zijn. Als je op deze patronen let, geven ze je extra informatie.

Toen ik bij de echografie lag met gel op mijn buik, bedekte ik mijn ogen. Ik wilde haar gezichtsuitdrukking, haar onbewuste interesse niet zien. Ik wilde haar pupillen niet wijder zien worden omdat ze iets vindt dat interessant lijkt. Ik wilde haar ademhaling niet zien versnellen omdat ze iets ziet dat ze graag op de echo naar voren wil laten komen. Ik wilde haar neusvleugels niet zien verwijden omdat ze inspanning moet leveren om alles goed in kaart te brengen. Of dat ze ongemerkt naar voren komt omdat er nu toch zoiets bijzonders te zien is. Nee, ik wilde nog niets weten, ik wilde me nog even begeven in een paar dagen terug toen ik met mijn dochter niets vermoedend aan het winkelen was, ik wilde me nog even in onschuld wanen.

Want die onschuld is eenmaal weer terug op de spoedeisende hulp als sneeuw voor de zon verdwenen. Mijn dunne darm lekt en op de CT-scan is te zien dat er een ruimte innemend proces zit. Een ziekenhuisopname is direct van toepassing.

Niet vaak heb ik nadeel van het feit dat ik lichaamstaal lees, maar nu in de afgelopen weken ondervond ik het wel degelijk. Het slechtnieuws gesprek dat ik al aan het loopje van de arts hoorde, de euforie toen er een goede uitslag kwam was op het gezicht en de houding van veraf afleesbaar, maar ook het eindgesprek waarbij de arts eindelijk duidelijkheid gaf aan de onzekerheid. De serieuze blik van de arts, zijn stevige pas en zijn lichaamshouding die onbewuste aangaf alle informatie te geven (open uitstraling en naar voren gericht), gaf mij direct een ongerust gevoel. De arts vertelde dat wat ze gevonden hebben bijzonder is, want wat ze gevonden hebben komt niet vaak voor, Desmoid mesenteriale fibromatose, poliep in de dunne darm. Dit is een tumorsoort dat niet door het bloed of de lymfeklieren doorgegeven wordt, maar lokaal schade aanricht. En dat is goed nieuws! Een paar weken geleden hebben ze het al uit mijn lichaam gehaald en nu ben ik schoon!

Maar wat gebeurde er met mijn lichaam toen ik nog voordat de arts mij informeerde over mijn stand van zaken binnen in mijn lichaam? Doordat ik zijn lichaamstaal opmerkte bereidde mijn lichaam zich voor op zijn informatie. Wanneer een arts vrolijk of euforisch naar binnen loopt verwacht het lichaam een vrolijk of fijn bericht. Jouw lichaam maakt zich daar klaar voor. Maar ook andersom, wanneer een arts bezorgd en serieus binnen komt bereidt jouw lichaam zich voor op slecht nieuws. Iedereen heeft zijn eigen patronen hierin en in mijn geval wil ik er dan alles over weten. Maar wat iedereen gemeen heeft is dat jouw pupillen wijder worden, om alles goed op te nemen. Je neusvleugels verwijden om genoeg lucht in je lichaam te krijgen, want het liefst zou je gaan vluchten en daardoor zijn ook alle spieren een beetje gespannen. Door die spierspanning voel je je na zo’n gesprek vermoeid al had jezelf niet door dat dit gebeurde.

Eén ding gaat nu door me heen; de gezondheidszorg moet niet in de knel komen! Ik heb in de afgelopen maanden hier zoveel over gelezen, gehoord en aan gedacht. Ik vond het erg dat deze zorg, die wij vanzelfsprekend vinden, maanden heeft stil gestaan en operaties niet door konden gaan. Maar nu ik zelf acute hulp nodig had, komt dit besef nog harder binnen.

Laten we met z’n allen zorgen dat we COVID-19 onder controle krijgen!

Isabelle van de Nadort                                            

 

Reacties

Lichaamstaal doornemen

Lees Non-verbaal Verwoord